بررسی میزان گیر کلاسپ های کرم کبالت در مقابل مینا و ترمیم های کامپوزیتی

مقدمه و هدف:  استفاده از کامپوزیت برای تغییر کانتور دندان پایه به منظور بهبود میزان گیر بازوی نگهدارندۀ پروتز پارسیل به عنوان یک روش غیرتهاجمی مورد توجه قرار دارد. دراین راستا، تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان نیروی لازم برای غلبه بر retention بازوی نگهدارندۀ قرار گرفته در اندرکات های ایجاد شده با کامپوزیت روی دندان های پایه انجام شد. مواد و روش ها:  در یک تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، 20 دندان پرمولر اول طوری در دو گروه قرار گرفتند که بی دندانی پارسیل با ساپورت دندانی را شبیه سازی کنند. کامپوزیت رزین برای recontouring دندان های پایه در سطح باکال و ایجاد اندرکارت 25/0 میلی متری به کار برده شد. دندان های گروه کنترل نیز با سطح دارای مینای دست نخورده و با زاویه ای مانت شدند که اندرکات 25/0 میلی متری در سطح باکال ایجاد شود. فریم ورک کروم کبالت با دو عدد کلاسپ t-bar ساخته شد. هر دو گروه، توسط دستگاه zwick/roellz تحت نیروی تکرار شوندۀ 4500 سیکل قرار گرفتند. نیروی برداشت قبل از انجام حرکات گذاشت و برداشت در 500 و 1000 و 1500 سیکل و بعد از آن پس از هر 1000 حرکت اندازه گیری شد. میانگین نیرو در دو گروه، در هر مرحله با استفاده از آزمون mann-whitney u مورد قضاوت آماری قرار گرفت. نتایج: از دست رفتن باند کامپوزیت در هیچ یک از دندان ها مشاهده نشده و در زمان اولیه، بیشترین و کمترین میزان نیرو در گروه کامپوزیت رزین مشاهده گردید (5/17 و 75/3 نیوتن). اختلاف معنی داری در مقادیر نیروهای برداشت در دو گروه بعد از 500 سیکل و پس از انجام آزمون مشاهده گردید (008/0p<) . همچنین، از دست رفتن گیر کلاسپ نگهدارنده در گروه مینای دست نخورده، 3 برابر کمتر از گروه ترمیم شده با کامپوزیت بوده است (%8/15در برابر%65/53). نتیجه گیری:  درمجموع، نیروهای موردنیاز برای برداشت فریم ورک بعد از 4 سال استفاده از پروتز در گروه دندان های با مینای طبیعی 3 برابر بیشتر از گروه ترمیم شده با کامپوزیت بوده و استفاده از رزین ها برای به دست آوردن گیر در کلاسپ های پروتز پارسیل متحرک در شرایط استفاده از روش های محافظه کارانه تر می تواند کمک کننده و مفید باشد.